Książka, która powstała z sympatii do kobiet, w wyniku wieloletniego procesu analizowania zawiłej kobiecej natury, jest swoistą laurką autora dla fenomenu „babskich” przyjaźni. Pełne humoru, szczere do bólu studium osobowości tak różnych, że trudno w tę przyjaźń uwierzyć.
Znajdziecie tu podpatrzone życzliwym aczkolwiek niepozbawionym złośliwości okiem, okruchy z życia grupy przyjaciółek - Polek na emigracji. Różni je właściwie wszystko – wiek, stan (cywilny, ale i ten umysłu), pomysł na życie… Łączy płeć, narodowość, przede wszystkim zaś potrzeba wspólnoty.
Każda strona Was zaskoczy, każdy rozdział przyniesie inne przemyślenia. Całość rozbawi do łez, ale i do łez wzruszy. Współczesna „eksportowa” husaria nosi szpilki od Manolo, a usta maluje czerwona szminką. „First we take Manhattan, then…”? Kto wie
