Wszyscy mamy go w swojej głowie.
Czasami nam doradza, czasami zrzędzi lub krytykuje.
Może nas przed czymś ostrzegać albo za coś ganić. Nie sposób go nie słyszeć, jednak sztuką jest słuchać go mądrze.
O tym, czym jest „wewnętrzny głos” i jaki ma wpływ na nasze życie, pisze wielokrotnie nagradzany psycholog i neurobiolog Ethan Kross.
W tej książce rzeczy dostają głos. Mogą przemówić, raz poważnie, a raz żartobliwie. Każdy z przedmiotów opowiada swoją historię. Możemy usłyszeć co przedmioty mają do powiedzenia. Czasem humorystyczne, a czasem poważne historie opisane przez Autorkę, pozwalają poznać cechy charakterystyczne przedmiotów a niekiedy także ich przeznaczenie.
„Pozwoliła sobie na kompletne szaleństwo, na całkowite odpuszczenie kontroli. Wprawdzie uważała, że zupełnie nie zna się na facetach, ale jakiś głos w jej umyśle coraz głośniej mówił, że jej życie nabrało sensu dopiero po tym, jak poznała Troya”.
Pragnęłam i lękałam się zarazem zobaczyć pana Rochestera nazajutrz po tej bezsennej nocy. Pragnęłam znów usłyszeć jego głos, ale lękałam się spotkać z jego oczami. Podczas rannych lekcji każdej chwili spodziewałam się, że przyjdzie...
Dzieło Karola Miarki. Karol Miarka, to polski działacz społeczny na Górnym Śląsku, nauczyciel, pisarz, publicysta i drukarz. Inicjator utworzenia i organizator wielu polskich organizacji społecznych oraz gospodarczych.
Fryderyk Florian Skarbek h. Abdank (ur. 15 lutego 1792 w Toruniu w Pałacu Fengerów, zm. 25 września 1866 w Warszawie) – hrabia, polski ekonomista, powieściopisarz, historyk, działacz społeczny i polityczny.
Esej Stanisława Brzozowskiego „Monistyczne pojmowanie dziejów i filozofia krytyczna” został
napisany w okresie od maja do grudnia 1904 roku.Tekst po raz pierwszy został opublikowany pod
tytułem „Monistyczne pojmowanie dziejów i idealizm społeczny” w piśmie „Głos”
„’Uwielbiam, jak mi to robisz’. Tymi słowami podpaliła lont. Choć jakiś głos nakazywał mu delikatność, nie słuchał go, chciał ją naznaczyć, potwierdzić, że należy do niego. Próbował zwolnić. Nadaremnie. Brała, co chciała, coraz gwałtowniej i szybciej. Zdumiony namiętnością Joi pozwolił jej dyktować rytm...”.